Türkiye’de iktidar kesiminin yürüttüğü psikolojik savaşın öğeleri şöyle:
– Karşı tarafı şeytanileştirmek, insanlık dışı, ahlak dışı, terörist ilan etmek.
– Karşı tarafa korku ve umutsuzluk aşılamak, moral bozmak (örneğin, seçim gecesi medyada muhalefeti çok geride başlatmak).
– Yalan haberlerin, montaj videoların medyada ve sosyal medyada dolaşıma sokulması (örneğin, Kılıçdaroğlu’yla ilgili meydanlarda gösterilmiş montaj video)
– Karşı tarafın liderini itibarsızlaştıracak biçimde karakter suikastı. (Örneğin, muhalefet liderini terörle ilişkilendirmek.)
– “Din/ahlak elden gidiyor” biçimindeki ahlaki panik.
– Açıkça yalan söylemek (birçok örneği arasından montaj video öne çıkıyor).
– Elindeki bilgiyi paylaşmayarak yalana ortak olmak.
– Yaptığı yanlışları yok saymak.
– Muhalefeti ve liderini hep kötü ve sert bir dille tarif etmek.
– Kurbanları suçlamak.
– Mağduru oynamak.
– Suçu başkasına atmak (örneğin, ekonomik sorunlar dış güçlerden kaynaklanıyor düşüncesi.)
– İzleyicilerini kaygıya sürüklemeyi amaçlayan gerginlik stratejisi ve kutuplaştırma. Bu stratejide, lider, toplumsal fay hatlarını özellikle kaşır; çünkü buradan izleyici desteği kazanmayı bekler.
– Konuları tartışmak yerine kişileri tartışmak; tartışmayı kişiselleştirmek.
– Özellikle yalan bilgileri ısrarla tekrar etmek (çok kez söyleyince inanılacağı düşüncesiyle).
– Gündemi belirlemek için tepki toplayıcı açıklamalar yapmak.
– “Ya bizdensiniz ya onlardan” düşüncesi (böylelikle karşı tarafın kendi içindeki çeşitlilik gözden kaçar).
– Gerçekleri işine geldiği gibi seçerek açıklama.
– “Rahat ol, herkes senin gibi düşünüyor” düşüncesinin yaygınlaştırılması.
– Liderden bir karizma yaratmak.
– Karşı taraftan değişik kesimleri tarafına çekme çabası (örneğin, İYİP’in davet edilmesi).
– Heyecan yaratmak (5 puan farkın rehaveti).
– Abartılı ifadeler kullanmak
– Hakaretamiz ifadeler kullanmak
– Haksız suçlamalar yapılması.
– İzleyicilerin bellekleriyle oynayıp olmamış olayları olmuş gibi gösterme.
– Karşı tarafı etiketleme
– Karşı tarafı ya da belli kesimleri günah keçisi ilan etme.
– Karalama kampanyaları
– İnternette trollerin kullanımı.
– Medyanın belli kesimlerde toplanması dolayısıyla hakikat imalatı.
– Beyin yıkama.
– ‘Kullanışlı aptal’lardan yararlanmak (örneğin, liberaller).
– Ölümü gösterip sıtmaya razı etmek.
– Karmaşık konuları kendi lehine basitleştirerek anlatma.
– Dünyevi olan varlıkları kutsallaştırma / tanrısallaştırma. (örneğin “göklerden gelen bir karar vardır”.)
Bu liste genişletilebilir. Ancak, bu noktalar, iktidarın psikolojik savaşının ana hatlarını göstermekte yeterli olacaktır diye düşünüyoruz.
ulasbasar@gmail.com
