Türkiye, çeşitli nedenlerden farklı ülkelere göç veren bir ülke konumunda olmayı sürdürüyor.
Öyle ki, çoğumuzun başka ülkelerde yaşayan bir yakını ya da tanıdığı mutlaka vardır. Bilindiği üzere, göçmen işçilerimiz çalışıp para biriktirmek amacıyla 1960’larda Avrupa ülkelerine çalışmaya gitti.
İşçilerimizin çoğu orada kurdukları düzenini bozup dönemedi. Sonuçta bugün 1,5 milyondan fazla Türk artık Alman vatandaşlığına geçmiş durumda. Uzun yıllar süren (expat) gurbetçilikten sonra ben şimdi mutlulukla Antalya’da yaşıyorum.
Beni Antalya’ya çeken ana etken; taze, temiz ve doğal gıdaya birinci elden ulaşma şansı bulmak oldu. Çevre köylerde biraz araştırma yapınca taze, temiz, sağlıklı besinleri bulmak olası ve ben bunu çok değerli buluyorum.
Ne var ki, gençlerin büyük bir bölümü Türkiye’de yaşama konusunda benden farklı düşünüyor. Pek çok genç başka ülkelerde daha iyi standartlarda bir yaşam kurmayı umduğunu dile getirmekten çekinmiyor. Göç etme isteği özellikle yabancı dil bilen genç profesyonellerde çok üst düzeyde.
Ankara 100. Yıl Mahallesi’nde ODTÜ mezunu bir genç, “Bu ülkede bir Rönesans gerçeklemesini bekleyen kuşaktan olmak istemiyorum. Zaten umudum da yok” diyordu. Bu kadar çok genç değer göç etmeyi gündeminde tuttuğu sürece, Türkiye her anlamda beyin göçü yaşayacak.
Bunca yıllık gurbet deneyimimden sonra şunu açıkça söyleyebilirim ki, göç yolculukları maalesef her zaman bir başarı öyküsü ile taçlanmıyor. Yeni bir yaşantıya hangi kapıdan giriş yapıldığı çok önemli. Giriş kapısı sıradan ise o ülkedeki yaşantı da sıradan ya da ortalama altı oluyor.
Göç süreci bu açıdan çok iyi irdelenmeli ve her adımı planlanmalı. Göç etmeyi düşünen kişinin kendisini gideceği ülkede ortalamanın üstüne taşıyabilecek becerilerle donatmasında yarar var.
Taşınmadan önce o ülkedeki yaşantı test edilmeli ve asla illegal duruma düşmemeli. Her adım mutlaka yasalara uygun atılmalı, işin bütçesi iyi hesaplanmalı yoksa kişi çıkamayacağı bir çukura düşer.
Umutların çöp olduğu çok sayıda düş kırıklığı öyküsüne de tanık olduk. Parasızlık ve açlıktan otobüs durağında bayılan Türkler gördük. Aramızda para toplayıp San Francisco-İstanbul dönüş bileti alıp gönderdiğimiz kişiler oldu.
1963’te İmzalanan Ankara Anlaşması
İngiltere ile Avrupa Birliği bağının kopmasını izleyen bir yıllık geçiş sürecinin ardından, Türk vatandaşları artık Ankara Anlaşmasına dayanarak oturma izni alamayacak. Ancak aynı anlaşmayı dayanak göstererek oturum izni alınabilecek başka ülkeler olduğu belirtiliyor. Bu ülkeler şunlar: İrlanda, İspanya, Hollanda, Slovakya, Litvanya, Belçika ve Malta.
BBC Türkçe haberler servisinden Onur Erem’in 19 Ocak 2021 tarihinde yayınlanan ilginç haberi şöyle: www.bbc.com/turkce/haberler-dunya-55683905
halilocakli@yahoo.com
Görsel: rudaw.net
