Kadim Vedik metinler, maddi dünyanın temel probleminin “ben” ve “benim” bilinci olduğunu söyler. Bu benlik durumu, maddi dünya ve onunla ilişkili olan her durumu içine alır.
Bana göre içinde bulunduğumuz cehalet çağının (Kali Yuga) en büyük sorunu şahit olduğumuz savaşlar. Bir türlü bitmiyorlar.
Oysaki yoganın sekiz bileşeninden biri ve insan için en faziletli davranış olan şiddetsizlik “Ahimsa” ilkesidir.
Bu sayede insan en temel görevi olan ruhunu ve çevresindeki canlıları geliştirme görevini yerine getirebilecektir. Üstelik bu ilke kendimize karşıda incelikli bir tavır içinde olmamızı ifade eder.
Bundan iki hafta önce minik köpeğimizi ihtiyaçları için evimizin yan orman yoluna çıkarmıştım. Birden “Pitbull” cinsi bir köpeğin saldırısına uğradık.
O an düşündüğüm tek şey köpeğimizi diğer köpeğin dişlerinin arasından kurtarabilmekti. Köpeğin gücü ve çene baskısı çok fazlaydı. Bir elim köpeğin boğazına sarılı bir elim ağzının içinde boğuştuk. En son çığlıklarıma koşan bir kişinin bizim köpeğimizi tasmasından kurtarıp almasıyla bir kurtuluş sağlandı. Köpeğimiz güvenli alana götürülene kadar da diğer köpeğin üzerine iyice çöküp takip etmesine izin vermedim.
Bu boğuşma esnasında içimdeki ses “Yapabilirsin, asla pes etme” diyordu.
Olaydan sonra fark ettim ki o ses yogaya başladığım yıllarda da içimde yankılanmıştı. Matımın üzerinde yoganın güçlü duruşlarından biri olan “1. savaşçı” duruşunda kaldığım sürede yine aynı ses “Yapabilirsin, pes etme” diyordu.
Mattaki tavrımız zamanla yaşamımıza yansır ve bu yaşadığım olayda “dön-kaç” tepkisi yerine “savaş” tepkisiyle içimdeki savaşçıyı uyandırmıştım.
Bir savaş olacaksa, insan içindeki 6 iç düşmana (arzular, öfke, açgözlülük, delilik-tutkunluk, sahte ego-kibir, kıskançlık ) karşı savaş veren bir savaşçı olabilmelidir.
Bunu başarabildiği zaman doğruluk yolu evrensel bir niyete dönüşebilir.
Doğruluk yolu “Dharma”, evrendeki her şeyin düzeni için gerekli kabul edilen insan davranışlarını, kaosu önleyen ilkeleri, doğa, toplum, aile ve bireysel düzeydeki tüm yaşam için gerekli olan davranışları ve eylemi belirtir.
Bu sebeple de sırf saldırıya uğradık diye saldıran köpeğe zarar verilmemesi için yine içimdeki o savaşçı ile belediye kurumuna karşı savaştım.
Şimdi onun da iyi olduğunu bilmek harika bir duygu çünkü bu davranış ve eylem ilkesinin bir insanın günlük yaşamının en önemli pratiği haline gelebilmesi bizleri en yüksek bilinç seviyesine giden yolda cesaretlendirir.
Bu ilke üzerinden yapacağımız günlük pratikler ile varlığımızın başkalarında daha hoş, cömert, arkadaşça, cana yakın ve sevgi dolu hisler ortaya çıkarması, bugün doğaya, hayvana, insana yapılan şiddetin her türlüsünü durdurabilir mi?
Elbette. Peki ya tersi bir durum işlerse dünyamız cehenneme dönüşür.
Unutmamak gerekir ki;
“Cehennem, insan yüreğinde sevginin bittiği yerdir”-Dostoyevski
Namaste…
