İsrail asıllı Amerikalı tarihçi Omer Bartov, İsrail halkının Gazze’deki soykırıma dair algısını Fokus+ için kaleme aldı:
“Soykırım” ifadesi İsrail’de güçlü tepkiler uyandırıyor. Çoğu İsrailli için soykırım demek, Nazi rejiminin Yahudilere uyguladığı soykırım, yani Holokost demektir. Elbette, ısrar edilirse, birçok İsrailli Holokost’tan önce ve sonra başka soykırımların da yaşandığını kabul eder. Ancak ardından genellikle Holokost’un benzersiz olduğunu ve başka hiçbir soykırımla karşılaştırılamayacağını savunurlar.
Çoğu İsrailli için, hatta Binyamin Netanyahu’nun hükümetini eleştiren ve Gazze’deki savaşın sona ermesini isteyenler için bile, İsrail’in Gazze’deki eylemlerinin soykırımsal yönlerini kabul etmek çok zor, hatta çoğu zaman imkansızdır. Böyle bir nitelendirme; adeta rollerin tersine çevrilmesi, tarihsel mantığın altüst edilmesi, İsraillilerin kim olduklarına dair algılarına ve İsrail devletinin ulusal kimliğinin ve siyonizmin özüne yönelik bir hakaret olarak hissedilir. Bir meslektaşımın bana söylediği gibi, eğer Gazze’deki savaşı tanımlamak için “soykırım” kelimesi yerine kelime anlamı “bir halkın öldürülmesi” olan, Almancadaki Völkermord gibi “soykırım” teriminin doğru bir çevirisi olan, “retsah am” ifadesi kullanılsaydı, insanlar bu nitelendirmeyi peşinen reddetmeye daha az meyilli olabilirdi.
Peki, Gazze’deki savaşın “soykırım” olarak nitelendirilmesi neden İsrail’de bu kadar tepki çekiyor? Bunun sebebi, İsraillilerin kendi medya organlarında Gazze’deki dehşete genel olarak maruz kalmaması mı? Yoksa mevcut olguların dikkatlice incelenip bunların 1948 tarihli Birleşmiş Milletler Soykırım Sözleşmesi’ndeki suç tanımına uyup uymadığının değerlendirilmesi mi?
Bana göre, bu terimin kesin bir şekilde reddedilmesi ne olguların eksikliğinden ne de akılcı bir değerlendirme eksikliğinden kaynaklanıyor. Çoğu İsrailli için modern çağda yaşanmış diğer kitlesel katliamların, en azından Holokost’la karşılaştırılmadığı sürece, soykırım olarak adlandırılabileceğini kabul etseler bile İsrail’in bir soykırım gerçekleştirdiğinden söz etmek, devletin kurulduğu temeli ve varlık amacını zedeleme tehlikesi taşır.
Geçmişten bugüne
İsrail, 1948 yılında, Birleşmiş Milletler’in soykırım sözleşmesini kabul ettiği yıl bu sözleşmenin maksadına benzer bir hedefle, yani Nazi suçlarına ve özellikle de Yahudi soykırımına bir yanıt olarak kuruldu. Dolayısıyla, aradan 80 yıl geçtikten sonra İsrail’in kendi soykırımını yürütüyor olduğu düşüncesi, var oluş nedeninden ve en temel mantığından mahrum bırakılması olarak algılanır.
Bu inkar hali, Hamas’ın 7 Ekim saldırısı göz önüne alındığında daha da yaygın hale geldi. İsrailliler, İsrail ordusunun Gazze’de sebep olduğu yıkımı tanımlamak konusunda (savaş suçu, insanlığa karşı suç, etnik temizlik) sonsuz tartışmalara girebilir, ancak Hamas’ın yaptığını nasıl niteleyeceğini bir an bile sorgulamaz. Birçok İsraillinin gözünde, Gazze’ye yönelik sert misillemeleri meşru kılan bu saldırının neden olduğu şok ve travmatik etkiler, Gazze’de İsrail’in soykırım yaptığını söylemeyi; kurbanları suçlamak ve düşmanı desteklemek gibi gösterir. Bu düşünme biçimi, kuşaklar boyunca İsraillilerin Holokost’a dair belirli bir algıyla yetişmiş olmaları nedeniyle daha da yaygındır. Bu algıda Holokost, yalnızca hatırlanacak ve anılacak bir olay olarak değil, Yahudilere yönelik başka bir soykırımın açık ve daima var olan bir tehdidi olarak görülür.
7 Ekim’den sonra birçok İsrailli, sivillerin katledilmesini başka bir Holokost olarak yaşadıklarını söyledi ve yazdı. Söz konusu olayın neden olduğu dehşet ve oluşturduğu tehlikeyi acilen ortadan kaldırma arzusu, devlete tüm yıkıcı gücüyle karşılık verme yetkisi vermiş gibi göründü. Hamas’ın niyeti ne olursa olsun, İsrail’deki Yahudi nüfusa karşı bir soykırım gerçekleştirecek konumda olmadığı açıktı. Buna karşılık yüz binlerce askeri, büyük miktarda modern savaş makineleri ve müttefiklerinden sağlanan sonsuz mühimmat desteğiyle İsrail ordusu, Gazze’deki Filistin halkını gerek tamamını gerek bir kısmını, yok etmeye çok net bir şekilde muktedirdi ve hâlâ da öyle.
Bu soykırımı meşrulaştırma mekanizması yeni değildir.
Yazının devamını okumak için tıklayın
Fotoğraf: en.mehrnews.com
İlgili yazı:
–
