Efendim iyi pazarlar,
Riyad’daki Fenerbahçe-Galatasaray “Süper Kupa” finalinin devre arasında aklıma nereden geldiyse “son sözler” geldi. (Nasıl yani maç oynanmadı mı? Neyse, yaşlılığıma verin)
Pot kırdığımın farkındayım ama devam edeyim. “Son sözler” meselesi bir yandan ciddi ama diğer yandan mizah amaçlıydı. 1990’larda popüler olmuştu, galiba bununla ilgili bir kitap da çıkmıştı.
Bilmeyenler için özet geçeyim: İnsanın ölmeden önce ağzından çıkan sözler kastediliyor. Dediğim gibi konu aşırı ciddi ama birisinin aklıma mizah penceresinden bakmak gelmiş.
Benim en çok hoşuma giden, “Bir dalıp çıkıcam”,”Ay’a bak Ay’a kamyon farı gibi” ve “Abi burası Fener tribünü değil galiba” esprileriydi.
Maçın ikinci yarısını beklerken ben de aşağıdaki son sözleri uydurdum:
-Niye öyle bakıyorsun?
-Hacı, bu köyde CHP mi kazandı?
-Polis simit sat onurlu yaşa.
-Arabanın kapısı buradan mı açılıyor?
-Alex’i kim kovmuştu yav?
-O müdür hangi hayvanat bahçesinden atandı?
-Orası derin mi?
-Tetik bu mu?
-Beni bekleme geç gelirim hayatım.
-3. havaalanı küçük mü ne?
-Görmüyorum, arkası serbest mi?
– Çekilin, ben elektrikçiyim.
– Mangal sönmeden son bir Adana dürüm atsana usta!
– Konuşarak halledebiliriz yahu!
– Yaşımda ne varmış, daha 30 şnav rahat çeker…im…
-5 dakika daha uyuyayım kalkacam.
-Ye hayatım ye! Otlar zehirli olsa keçiler yer miydi!
-Baba geç bunları!
-Gel gel topla gel. Hoooop!
-Gez göz arpacık!
-Doğal gaz borusu mu bu?
Keçi Fikri Karikatür: Can Barslan
