Cenk Başlamış
Tartışmanın fitilini spor yorumcusu Güntekin Onay’ın Fenerbahçeli futbolcu için, “Yıllardır Türkiye’de yaşayan ve Milli Takım’da oynayan Emre Mor artık Türkçe konuşmalı” demesi ateşledi.
Bu yorumu sosyal medyada destekleyenler olsa da çoğunluk, “Türkçe konuşmamasının ne zararı var” diye özetlenebilecek bir tepki gösterdi.
Mor Danimarka’da Türk bir babayla Arnavut bir annenin çocuğu olarak dünyaya gelmiş, Danca ve İngilizce biliyor. Polemiğin kaynağı da, maçlardan sonra gazetecilere ve oyuncusu olduğu Fenerbahçe Spor Kulübü’nün televizyonuna açıklamalarını İngilizce yapması ve tercümanın sözlerini çevirmesi.
Ben de Onay gibi Mor’un Türkçe konuşması gerektiğini düşünüyorum ama sanıyorum hareket noktalarımız farklı.
Bakış açımın temelini, “Babası Türk olan ve Milli Takım’da forma giyen bir kişi neden Türkçe konuşmaz” oluşturmuyor.
Bu konunun aslında Mor’la, Türkiye’de oynayan diğer Türk asıllı ya da yabancı futbolcularla ya da genel olarak futbolla veya Türkçe ile hiç ilgisi yok.
Günümüzde milyonlarca insan doğduğu memleketi dışında bir ülkede yaşıyor.
Kimi artık o ülkenin vatandaşı olmuş ve tümüyle yerleşmiş, kimi ise-futbolcular gibi- geçici olarak bulunuyor.
Ama bütün bu insanların ortak özelliği ekmek paralarını o ülkede kazanıyor olması.
Bir insanın daimi ya da geçici olarak bulunduğu ülkenin dilini öğrenmesi, en azından öğrenmek için çaba göstermesi, birlikte yaşadığı insanlarla onların dilinde iletişim kurmaya çalışması o ülkeye ve topluma asgari saygı gereğidir.
Bunun milliyetçilik olduğunu düşünmüyorum, zaten somut bir ülkeden değil, herhangi bir yerde yabancı olarak yaşamaktan söz ediyorum.
Elbette futbolcular gibi bir ülkede geçici olarak bulunanların o dili mükemmel konuşmasını beklemeyebiliriz.
Ama derdini anlatabilecek kadar konuşmasını, onu da yapmıyorsa en azından gündelik konuşmalarda çok kullanılan basit cümleleri öğrenmesini beklemek herhalde abartılı bir istek sayılmaz.
